W dniu 20 maja 2016 roku grupa „Mężczyzn Świętego Józefa udała się na nocną wyprawę na Babią Górę, zwieńczeniem tej wędrówki miał być piękny wschód słońca na szczycie, a także modlitwa przy figurze Matki Bożej.

Plan wyprawy to Babia Góra (1725 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego, który zaliczany jest do Korony Gór Polski. Tradycyjnie naszą wyprawę rozpoczęliśmy pod plebanią Przemienienia Pańskiego w Libiążu. Tutaj po zapakowaniu plecaków i sprzętu udaliśmy się samochodami w naszą podróż. Na Babią można wejść na wiele sposobów, my postanawiamy jednak rozpocząć naszą przygodę czerwonym szlakiem od Przełęczy Krowiarki. Na parkingu w Krowiarkach (1012 m n.p.m.) meldujemy się około godz. 22.30. Pogoda jest dobra, wręcz idealna. Czyste niego i mnóstwo gwiazd. Jest wprawdzie noc, ale zew przyrody i bliskość Boga dodaje siły. Po wejściu do Babiogórskiego Parku Narodowego kierujemy się za czerwonymi znakami, które mają nas zaprowadzić na szczyt Babiej Góry. Znaki są w ciemności słabo widoczne, ale każdy posiada przy sobie latarkę.

Pierwsze podejście jest strome, wyczerpujące, nogi osuwają się, trzeba uważać na stopnie. Ma się wrażenie bólu, zamyślenia, pytania czy warto, po co mi to. Jezus szedł, było ciężko, ale miał cel. Naszym celem było pokonanie siebie, nie poddanie się, samotność ,ciemność. Po około 1,5 godz. wędrówki, głównie zalesionym szlakiem, docieramy na szczyt najniższego z wierzchołków całego masywu - Sokolicę (1367 m n.p.m.). Tutaj chwila oddechu, można odsapnąć, wieje silny wiatr. Z wyjątkiem skalnego urwiska, które powstało w wyniku potężnego obrywu, stoki Sokolicy porośnięte są lasem i częściowo kosodrzewiną. Pijemy wodę, posilamy się. Po przerwie wyruszamy w dalszą drogę babiogórskim grzbietem, teraz już w piętrze kosodrzewiny. Przechodzimy kolejno przez Kępę (1530 m n.p.m.) oraz Gówniak (1617 m n.p.m.). Gówniak jest ponoć często mylony ze szczytem Babiej, zwłaszcza w ciemności, kiedy nie widać wierzchołka właściwego.

Od Gówniaka pozostaje już tylko "atak szczytowy", który odbywa się częściowo w skalistym terenie. Pojawia się zmęczenie, brak snu daje się we znaki. Bolą nogi, ale udało się. O godzinie 3.00 rano stajemy na szczycie Babiej Góry. Jest szarówka, rozmawiamy ze sobą, staramy się być skupieni i słuchamy przyrody. Człowiek jest tylko małą częścią , widać jak niewiele znaczy wobec natury, jak jest kruchy w swej konstrukcji. Według danych z internetu słońce 21 maja 2016 ma wzejść o godzinie 4:50. Oczekujemy, powoli, leniwie czerwona tarcza słońca przebija chmury , niczym gorąca stal tnie powietrze. Czujemy potęgę i siłę wszechświata. Bóg daje nam kolejny dzień. Mamy tylko dziś. Dziś mogę się zmienić, zacząć od nowa, walczyć o siebie, kochać siebie i innych. Wielu się tej nocy nie obudzi, wielu upadnie inny wygrają swoje życie.

Schodzimy do figury Matki Boga , dziękujemy jej. Prosimy. Matko Naszego Pana, bądź z nami, pomagaj, dawaj siłę, jeśli jest mi źle i gdy już nie mogę. Potem powrót w ciszy i skupieniu na parking i powrót do domu.

Jezu dziękuję Ci za każdy dzień, za moje zdrowie, za moją rodzinę, przyjaciół. Za to, że mogę zawsze zacząć od nowa. Że jeszcze mam czas, aby wyjść ze skorupy strachu, słabości, wyjść na górę w ciemności. Za to, że zawsze czekasz na mnie i we mnie wierzysz, nawet jeśli upadam na drodze do nieba.